"Silvretta in de Winter"

Vandaag staan we op met een wolkenloze hemel.
Dus, dacht ik bij mijzelf, het ideale moment om eens een bezoek te brengen aan Vorarlberg.
Ik was immers getipt door Hovenaar op het forum, om eens de Silvrettasee te bezoeken in de winter.
Doordat dit tijdens de winter enkel kan vanuit Vorarlberg was het een redelijk lange rit.

Niet erg, want zo kon ik eens proeven van een mooi stukje Vorarlberg !



We rijden richting Bludenz, waar we net ervoor links afslaan, het Montafondal in.
Hier in het begin van het dal was de lente al goed ingetreden en vielen de frisse grasgroene weiden op.

We rijden het dal tot op het einde, waar we in Partenen de Vermuntbahn naar boven nemen.

Door de zwaar gekraste ramen van de kabelbaan had je zicht op het Montafondal.
Het was beneden volop lente en konden ons dan ook moeilijk voorstellen hoe het boven zou zijn.

Plots zag in aan de andere zijde de stuwmuur van de Kops Stausee opduiken.
Geografisch wist ik alles hier perfect te liggen, maar het was de eerste keer dat ik het met eigen ogen kon aanschouwen.

Op zo'n 5 minuutjes sta je boven, waar de tunneltaxi reeds staat te wachten.

Ik had een goed plaatsje gezocht in het busje, met het fototoestel in de aanslag.
Maar na 1 minuutje rijden doken we al een eerste tunnel in. Waarom zouden ze dit anders tunneltaxi's noemen he ?

De rit door de tunnel duurt een hele poos, maar eens eruit, ben je in het paradijs.
Subliem gewoon dit ongerept sneeuwlandschap!

Het bus neemt een bocht naar links, en onder mij zie ik de Vermunt Stausee liggen.

Je hebt gewoon ogen te kort om alles te zien.

Door muren van sneeuw zoeft de taxi naar boven, om vervolgens nog eens een tweede tunnel in te duiken.

Nu zullen we er toch bijna zijn, want dit herken ik nog van toen ik in de zomer de Silvrettastausee bezocht heb vanuit Gältur.

En ja hoor...plots sta je daar voor dat immense meer in winterwonderland.

Ik werd er stil van.

Mijn vrouwke vond het ook enig.

Langs de oostkant van de Bielerhöhe zie je het skigebied van Gältur.
Dit is ook de reden waarom deze weg in de winter afgesloten is.

We besluiten een wandeling te maken langs de linkeroever van het meer.

Zoals ik hier op de foto sta, kan je zien dat ik aan het genieten ben.
Het was er ook warm in de zon, zodat even later de jas uit kon.

Hier en daar zijn er toch nog altijd mensen die van de skipistes afwijken.

De stuw en het zomer-onthaalcenter zijn duidelijk herkenbaar, maar van de bootjes is geen spoor.

Op het meer liepen diverse mensen.

Het was eigenlijk mijn bedoeling om een wandeling rond het meer te maken,
maar de twee bordjes in de verte, brachten ons op andere ideeën.
Je kon verder, maar dan op eigen risico vanwege lawinegevaar.

Na héél goed genoten te hebben van de sneeuwpracht, besloten we om terug te lopen.
Op het terras van restaurant Piz Buin, speelde er een Tirolerorkest...of was het een Vorarlbergerorkest?

Ons busje stond geduldig te wachten om ons terug te brengen naar de lente in het dal.
In totaal rijden er drie busjes over en weer, zodat er geen lange wachttijden zijn.

Zoals je kan zien, kon je hier mooi in t-shirt van de zon genieten.

Hier betrapte ik mezelf weer op de woorden " tot ziens mooie bergskes". Ik kom jullie nog wel eens bezoeken.

Ook de rit terug was schitterend.

Na deze pracht kon onze vakantie al niet meer stuk.

Had je na het zien van al deze sneeuw, nood aan een sanitaire stop, dan kon je dit doen in dit wachthuisje.

Nu was het enkel nog wachten op de lift om terug te keren naar het dal.

Het was een dag om nooit meer te vergeten!

Wil je meer info over deze streek of andere, stel dan je vraag op het ALPENFORUM
------------------------------------------------------------------------