Het Ridnauntal-reisverslag van Lotje
zomer 2003 van 12-19 juli
DEEL 2
Het Bergbaumuseum Schneeberg (www.bergbaumuseum.it/ridnaunschneeberg.html):
geweldig en naar mijn gevoel het hoogtepunt van de week.
Het is Europa’s hoogst gelegen zilver-, lood- en zinkmijn, en het
langste in bedrijf, gelegen tussen het Ridnauntal en het Passeiertal
Je kan kiezen tussen een kleine en grote rondgang of de twee. Bij de
grote toer krijg je een helm met licht, een jas en laarzen.
Eerst met de bus de berg op genietend van het landschap
en dan met de trein (duurt +/- 30’) door de berg naar boven.
Daar krijg je een rondleiding door de schachten en je krijgt een fantastisch
beeld van wat die mijnwerkers daar hebben meegemaakt
en onder welke extreme levens- en arbeidsomstandigheden ze leefden onder
de grond
zelf even proberen
Er zijn twee steile
trappen te doen. Kleed je warm aan (+/- 12°) dan verveelt het geen
moment
Het is een aanrader en fascinerend avontuur ! Vele originele zaken zijn
bewaard en kunnen nog in werking gezet worden
Na een lekkere Knappenteller in het plaatselijke restaurant, deden wij
er nog de kleine rondleiding in het museum bovenop
omdat we er niet genoeg van konden krijgen. Dit museum lost vele technische
vragen op die je ’s morgens jezelf al gesteld hebt
De zilvermijn ligt aan het einde van het dal. Daar hebben we ’s
anderendaags nog een mooie wandeling gemaakt.
De sportiefsten gingen richting Kraptenkarspitze (2699m) maar kwamen
teleurgesteld terug. De gekozen weg naast de kam was moeilijk en het
doel niet bereikbaar.
Een ander deel ging naar de Sennerbodenalm,
de Aglsbodenalm (op 1720m) verder naar de Fsurnsee (2457) en terug langs
de Grohmannhütte (2243) naar de Aglsbodenalm (redelijk zware tocht)
De sportief minst begaafden liepen langs het bevoorradingspad tot aan
de Aglsbodenalm (=brede, goed begaanbare weg, deels met auto te bereiken).
Hier en daar kan je na de brug een sportief klimmetje doen i.p.v. de
weg te volgen (maar je komt toch weer samen ‡ leuk voor de kinderen)
(www.hutten.be/italië)
De terugweg kan je kiezen: langs het bevoorradingspad terug of langs
de afdaling aan de rechterkant van de beek.
Deze weg loopt deels langs deze rivier en gaat dan op een bepaald moment
over een brug waar je een mooi zicht op een waterval hebt.
Het pad is niet zo gemakkelijk. Het vraagt aangepast schoeisel. Je komt
aan de parking van de mijn aan
Souveniertjes zoeken in het stemmige Sterzing (Vipiteno)948m.
Wie niet genoeg
heeft aan die 80 foto's van ons kan nog verder gaan zien op:
http://home.arcor.de/a.balko/index.htm
of http://home.arcor.de/a.balko/reisen/suedtirol_2001/imagepages/image1.htm
De fotografen van de reis waren: Marcel Pallemaerts en Jurgen Kellens